Het opzet is eenvoudig: plant een bordje in een – vooraf besproken – weide met daarop ‘BASECAMP’ en het avontuur kan beginnen.

De Hoge Venen synoniem voor saaie wandelnamiddagen in de jaren tachtig? Vergeet het. Ga eens voor de echte outdoorbeleving: logeren in een tipi en een heel weekend wildspotten, door de bossen rennen en barbecueën. Je hoeft het niet eens zelf uit te zoeken.

Ik waarschuwde iedereen op voorhand. Het ging een uitdaging zijn om die bronstige oerkreten op te vangen. Dat hield de meeste WAO-ers niet tegen om vrijdag na het werk de auto in te springen om op het afgesproken uur aan de Baraque Michel te staan.

Het kwik komt amper boven nul. In een dicht bos hobbelen twee terreinwagens langzaam langs een pad omlaag door een diepe laag van sneeuw en modder. De vijf mannen in de wagens kijken uit naar het avontuur dat begint aan de oevers van de Semois.

Trippen met z’n twee. De kinderen aan de kant, de auto in en hop de wijde wereld in. 2 daagjes dan toch. Microtrippen noem ik het. Voldoende gear om even wild te gaan. Wild kamperen, wild wandelen, wild plassen, wild vuur maken, wild zoeken, wild koken, wild genieten van elkaar quoi.

Een Longboard-avontuur beginnen op het hoogste punt van je land spreekt tot de verbeelding. Er vanuit Antwerpen geraken is niet eens zo moeilijk, met de trein en een bus die recht op dat punt stopt voelt het zelfs een beetje grappig en lullig tegelijk, too easy. Daarna moet je er vanaf. Dat heb ik al gedaan, op verschillende manieren maar nog nooit op een longboard…